Wczasy

Kołobrzeg - wycieczki po najbliższej okolicy

01 August 2010r.

Wycieczki w najbliższe okolice Tym wszystkim, którzy w czasie pobytu w Kołobrzegu dysponować będą wolnym czasem i zechcą odbyć 5—6 kilometrowy spacer w najbliższe okolice, radzimy zwiedzenie Budzistowa i Podczela. 4. Do Budzistowa (6 km, 3—4 godz.) Od hotelu idziemy przez pl. 18 Marca ulicami: Walki Młodych i Białogardzką. W miejscu gdzie z ul. Białogardzką łączy się ul. Jerzego kończy się zabudowa miejska. Kiedyś stały tu domy oraz kościół św. Jerzego (po prawej stronie) i kaplica (po lewej stronie ulicy). Tędy, skrajem miasta przebiegała pierwsza linia umocnień obronnych wykonanych przez hitlerowców w 1. 1944—45. W pamiętnych dniach bitwy o Kołobrzeg działał tutaj 7 pułk piechoty z 3 dywizji. W nocy z 8 na 9 marca oddziały 7 pp do- tarły aż do skraju przedmieścia i tu się umocniły. W następnym dniu po przygotowaniu przepraw przez kanały i fosy, po podciągnięciu dział, rozpoczęto zażarte walki o kościół św. Jerzego, pobliskie domy i cmentarz. Jak relacjonują uczestnicy biorący udział w walkach, dochodziło nawet do takich sytuacji, źe w jednej części kościoła byli Niemcy prowadzący intensywny ogień do Polaków szturmujących budowle z przeciwnej strony. Uporczywość walk świadczy jak ważną rolę odgrywała ta część miasta w systemie obronnym wroga. Kto ją zdobył, ten mógł powiedzieć, że wrota do Kołobrzegu stoją otworem. Idąc dalej szosą w kierunku Białogardu łatwo możemy spostrzec, iż teren wyraźnie się obniża w kierunku południowym. Jeszcze teraz, mimo przeprowadzonych melioracji, w okresie roztopów wiosennych jest trudny do przebycia. W 1945 r. cały ten obszar był zalany wodą. Utrudniało to ogromnie dostęp do miasta a nacierający cały sprzęt ciężki mógł się poruszać tylko szosą. Taka sytuacja ogromnie ułatwiała obronę, a zarazem stwarzała dodatkowe utrudnienia atakującym. Po przejściu dalszych 500 m, w prawo od szosy odbiega polna droga, która prowadzi aż do Budzistowa. Nie dochodząc do wsi, po prawej stronie dostrzegamy w kępie drzew samotnie stojący mały kościół. Jest to najstarszy zabytkowy obiekt Kołobrzegu. Fundatorką tego kościoła była księżna Anastazja, córka Mieszka III Starego i matka księcia pomorskiego Barnima III. Pierwsza pisana wzmianka o budowli pochodzi z 1222 r., kiedy to oddano go benedyktynom z Mogilna. Kościółek św. Jana Chrzciciela zbudowano w stylu romańskim; ma on 8 m długośdi i 5 m szerokości. Ongiś stał na skraju podgrodzia północnego. Wędrując dalej dojdziemy do zabudowań PGR w Budzistowie. Zajmowane przez nie budynki pobudowane izostały na terenie, gdzie przed tysiącem lat istniał tętniący życiem gród zwany w kronice Thietmara „Salsae Cholbergensis" (Solny Kołobrzeg). Na północ i południe od grodu rozciągały się dwa podgrodzia. Przyglądając się obecnemu ukształtowaniu terenu możemy dostrzec dość wyraźnie odznaczające się pozostałości wału grodu. Na lewo od bramy wjazdowej odsłonięto częściowo profil wału. Lokalizacja grodu w tym miejscu też zapewne nie była dziełem przypadku, a głęboko przemyślaną decyzją. Wybrano to miejsce ze względu na dogodne do obrony ukształtowanie terenu. Wysoczyzną, na której wzniesiono gród od zachodu była osłaniana przez Parsętę, od północy bagnistym terenem i strumykiem, od wschodu jeziorkiem (obecnie wyschnięte), od południa zabezpieczono się budując palisadę i rów łączący jeziorko z rzeką. Dzięki przeprowadzonym przez Instytut Historii Kultury Materialnej PAN badaniom, możemy dziś dość dużo powiedzieć o życiu gospodarczym miasta we wczesnym średniowieczu. Wydobyte różnorodne wyroby metalowe świadczą o wysokich umiejętnościach hutników i kowali. Nie tylko umiano wytapiać rudę, ale i odpowiednio ją przetwarzać. Znano proces nawęglania, hartowania, zgrzewania itp. Podstawowymi zajęciami dawnych kołobrzeżan była też obróbka drewna a głównie ciesiołka, tokarstwo i korabni&two. Cieśle wznosili wszystkie budowle w grodzie, ich dziełem była też konstrukcja wału grodu (częstokół, konstrukcje przywałowe i bramy). Ważną rolę spełniali korabnicy, ich zadaniem było dostarczenie odpowiednich łodzi dla żeglugi morskiej i śródlądowej, ściśle współdziałali z rybakami i żeglarzami. Z kroniki Galla Anonima, opisującego dzieje wypraw Bolesława Krzywoustego na Pomorze, możemy wnosić, że do grodu prowadziły trzy bramy, jedna od południa i dwie od północy. Dowiadujemy się z niej także, że wojowie Krzywoustego mieli trudności ze zdobyciem grodu. Nie wynikało to z ich opieszałości i braku doświadczenia w prowadzeniu walk, lecz z tego, że ... obfitość bogactw i łupów na podgrodziu zaślepiła waleczność rycerzy i w ten sposób los ocalił ich miasto od Polaków. Po podziale ziemi kołobrzeskiej między dwóch władców pomorskich w grodzie kołobrzeskim rezydują kasztelanowie, piastujący często wysokie stanowiska na dworze. Jeden z nich — Borko, prawdopodobnie starał się w końcu XIII w przywrócić dawną świetność miastu, ale bez skutku. W połowie XIV stulecia był tam już tylko klasztor. Po zapoznaniu się z terenem dawnego grodu Kołobrzegu, idziemy w kierunku wsi i po przejściu jej, w pobliżu zabudowań gospodarczych PGR skręcamy w lewo. Polną drogą dochodzimy do brzegu Parsęty. Naturalne, nieco bagniste, obniżenie terenu w pobliżu obecnego koryta rzeki, to miejsce gdzie prawdopodobnie we wczesnym średniowieczu istniał port. Kiedyś była to naturalna zatoka zalana wodą. Idąc polną ścieżką z biegiem rzeki dochodzimy do Parku Dąbrowskiego. Stamtąd ulice: Kamienna i Lenina doprowadzą nas do centrum miasta.

Kołobrzeg, Noclegi, wczasy, wczasy w Polsce, Budzistowo, Kołobrzeg